Ik ben een sterk voorstander van interactieve bijeenkomsten in plaats van sprekers en lezingen. In co-creatie vraagstukken verkennen, ervaringen delen, iets samen ontwikkelen. Vraag is dan wel hoe je waardevolle leermomenten vasthoudt, zichtbaar maakt en wellicht nog beter kan benutten. Veel werk wordt verzet in kleine werkgroepen en in (informele) gesprekken. Hoe kan je waardevolle opbrengsten beschikbaar maken voor het collectief? Of zelfs het collectief gebruiken ter ondersteuning en inspiratie voor het werk in kleinere groepen? Of verschillende typen conversatie stimuleren?

Bev Trayner, David Wilcox en Josien Kapma hebben een artikel geschreven over social reporting. Het artikel vind je hier. Een prettig praktisch artikel, met veel voorbeelden. Social reporting is een methodiek om zowel deelnemers aan het event als deelnemers die er niet bij kunnen zijn (fysiek) te bereiken. Het doel is om een informeel verhaal te maken van de event, om juist de opbrengsten in werkbijeenkomsten en uit de meer informele gesprekken te expliciteren. De stem van de deelnemers wordt zichtbaar en verhalen komen op de voorgrond die een gezicht geven aan het event. En je maakt daarbij gebruik van sociale media tools en video, pen en papier en je mobiele telefoon.

Ik zie veel mogelijkheden om social reporting te gebruiken in interactieve werkbijeenkomsten. Ik kan me hele goed voorstellen dat het een krachtige manier is om, naast verslaglegging van officiele lezingen en presentaties, juist de verhalen en leerinzichten van deelnemers gedurende de dag inzichtelijk te maken. Een uitdaging lijkt me om daar op de dag zelf ook iets mee te doen. Hoe kan je de opbrengsten van social reporting voortdurend gebruiken om anderen op te laten reageren? Of als input voor een volgende dialoog?Is het mogelijk om deelnemers zo nu en dan in de rol van ‘social reporter’ te geven? Die leert hier naar mijn idee juist veel van. Ideeen? Ik vind het wel boeiend om hier eens op door te denken. Kom er op terug!